Τεριρέμ...

Με την ΕΛΕΝΗ ΣΚΑΒΔΗ
 Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Γρήγορα περνά ο καιρός, μέχρι να στρέψω το βλέμμα από τα χρυσάνθεμα, βλέπω τον πλάτανο της αυλής γυμνό...Η φυσική φθορά ακουμπά τους κανόνες της και στη δική μου καθημερινότητα, θέλω-δεν θέλω, παρασύρει την πόλη, το χωριό, τη χώρα. Καπάκι και η άλλη... φθορά, ο κλοιός που σφίγγει τα τρία τελευταία χρόνια, το καζάνι που μέσα «βράζουν» οι περισσότεροι από εμάς, ένα πολυσυλλεκτικό κοινό που παρακολουθεί δελτία και πρωινάδικα.

 

Φωτογραφία: Νατάσα Χριστοπούλου

Οι πομποί δεν αφηγούνται ιστορίες, αραδιάζουν μονάχα κιτάπια και αριθμητικές, καμιά φορά μαγειρεύουν κιόλας. Ολα χωράνε μέσα στο «θέαμα», εφάπαξ και μετοχές, ακίνητα, εκπλειστηριασμοί, νούμερα και ποσοστά, τρόμος και πανικός, ένθετες και κάποιες φιλανθρωπίες, «παστίλιες για τον πόνο του άλλου»... 

Ομως εγώ θα γιορτάσω!!! Θα τυλιχτώ στο σελοφάν των Χριστουγέννων, θα γίνω άτρωτη!!! Κι ας πάν' και τα παλιάμπελα των υψηλών εισοδημάτων μερικών που τους νόμισα σαν εμένα. Είμαι πανέτοιμη άλλωστε! Λάδι μαζέψαμε, κρασί απ' τ' αμπελάκι μας, η κότα για την αβγοκοφτή σούπα σιτεύει στην κατάψυξη, γαλοπούλα μου φέρανε πεσκέσι. Αισθάνομαι κανονικός «τσορμπατζής» με τα «πλούτη» και την «τάξη» μου στην Ελλάδα της κρίσης, συγκρίνοντας τα «έχει μου» με τα Πόθεν Εσχες... άλλων. Μια αναμίξ αγροτομικροαστική οικογένεια, όπως οι περισσότεροι επαρχιώτες δηλαδή, κι ας βρουν κιτάπι να με κατατάξουν όλοι εκείνοι που -παίρνω όρκο- δεν έχουν δει ποτέ τους ζωντανή κότα ή γαλόπουλο! 

Πόσω μάλλον γαλόπουλο Πηνείας, που σιτίζεται από χλόη και σκουληκάκια των αγρών, που είναι βουλιμικό και λαίμαργο, που καταπίνει ό,τι βρει... Γι' αυτό μαζί με το φαγάκι τα χαζόπουλα καταπίνουν και χαλίκια -αντί «ζαντάκ»- και η τροφή αλέθεται μια χαρά, γίνεται ένα ομοιογενές χαρμάνι και ως τέτοιο μεταβολίζεται στον οργανισμό μέχρι τη σφαγή! 

Το χωριό μου, οι ρίζες μου!!!!

[Μια εξαιρετική πανοραμική φωτογραφία του χωριού μας που μου την έστειλε ο φίλος Βασίλης Γαλάνης, ένας 'Νταμιζόγαμπρος', όπως μου είπε. Κάτι ξέρει η Γιάννα Κυριαζή...]

Με πολύ νοσταλγία σκέφτομαι το χωριό τούτες τις μέρες. Μια μικρή αναδρομή στο μακρινό παρελθόν, όταν με την αγαπημένη μας δασκάλα, την Ελένη Τεφάνη, κάναμε τις προετοιμασίες για τη γιορτή και μετά για την παρέλαση. Αναστενάζω γιατί δεν θέλω τούτη η εποχή, η σκληρή που δοκιμάζει τις αντοχές μας, να υποτιμήσει τις αναμνήσεις μας. 

Είναι στιγμές που δεν θέλω ν' αγγίξω τις εικόνες που με κατακλύζουν, τότε που η οικογένειά μου ζούσε στο χωριό. Με πολλή τρυφερότητα φέρνω στο νου τους ανθρώπους του χωριού μου, το σπίτι μου στην πλατεία, όπου γίνονταν όλες οι χαρές και τα πανηγύρια, και παραδίπλα στο "κτίριο" - έτσι λέγαμε το πατρικό σπίτι του πατέρα μου που κάηκε από τους Γερμανούς- τα ξεφωνητά των παιδιών, τα τρεχαλητά και την αγωνία μας να παρουσιάσουμε μια όμορφη εικόνα με την παρέλαση. 

Παλεύω να δω βαθύτερα στο χρόνο, τα πρόσωπα των ανθρώπων, τα σπίτια με τα κεραμίδια, τις ασπρισμένες αυλές, τους μπαξέδες, τις γραφικές γειτονιές, ν' αντιγράψω το χώρο για να στήσω μια σκηνογραφία για το έργο που θα γράψω. 

Κι όσο κοιτώ στα περασμένα, φέρνω στα μάτια μου μια κρυφή θλίψη. Αυτό το τοπίο με τους ανθρώπους των περασμένων χρόνων, κουβαλάει μαζί του πνοές μακρινές, ιστορίες πονεμένες που αν τις ακούσεις θα σου αγριέψουν την ψυχή και θα την ζαρώσουν. Όμως περισσότερες ήσαν οι σκηνές της χαράς, της ζωής, της ευτυχίας...

Να ο πατέρας μου που πάει στο μαγαζί του Κατσόρα του κουμπάρου του, πιο πάνω είναι το μαγαζί του Λιάπη, να πάω μια βόλτα στα Λαγκαδινέικα... Πρόσωπα γελαστά, χαρούμενα, ανοιχτόκαρδα. Χαιρετώ τη θειά Σοφία, και σταματώ ρίχνοντας μια ματιά ολόγυρα που είναι οι πόρτες ορθάνοιχτες κι έχει κανείς την αίσθηση ότι καλούν τον περαστικό για ένα γλυκό κι ένα ποτήρι νερό.

Σήμερα, το χωριό έχει αλλάξει πρόσοψη, αλλά η ψυχή του είναι ίδια. Εκεί που κάποτε ζήσαμε τη δική μας ευτυχία, σήμερα νέοι άνθρωποι ζουν τη δική τους ζωή, έχουν όνειρα που τ' αγκαλιάζει το πανέμορφο τοπίο. Ωστόσο, θα ήθελα να μην ξεχνούν ότι πρέπει να τιμούν την ιστορία του χωριού που έφτιαξε ανθρώπους προκομένους.

Τι άλλο να πω;; Νιώθω βαθιά συγκίνηση. Ενας κραδασμός, μια διαστολή της ψυχής. Μέσα, βαθιά μου αργοκαίει το λαδάκι της νοσταλγίας, για το χωριό μου και την ιστορία του, που νιώθω να περνάει δίπλα μου με το γλυκό βάρος της και να μυρώνει το χώρο.

ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ....

«Πρόωρες εκλογές ούτε θέλω, ούτε πρόκειται να επιδιώξω. Ωστόσο, το ότι δεν θέλω εκλογές δεν σημαίνει ότι θα ήμουν διατεθειμένος να δεχθώ οποιονδήποτε εκβιασμό από οποιαδήποτε συμφέροντα. Διότι αν αντιληφθώ εκβιασμούς ή άλλου είδους πιέσεις, τότε προφανώς άλλοι θα έχουν τις ευθύνες για ό,τι συμβεί. Να το πω αλλιώς: Εγώ θέλω σταθερότητα και εξάντληση τετραετίας. Για το καλό του τόπου. Αλλά έχω και τα μάτια μου ανοικτά…», είπε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μεταξύ άλλων ανοησιών σε συνέντευξή του στα Νέα.

ΕΙΝΑΙ φανερό ότι ο άνθρωπος αυτός έχει πρόβλημα και το πρόβλημα συνίσταται στο ότι παραδέχεται μονάχα τον εαυτό του. Αυτός αποφασίζει για την Ελλάδα, για τον λαό, για το μέλλον μας. ΠΟΙΟΣ;;; Ο Σαμαράς!!! Σαν να μας παραπέμπει στον αλήστου μνήμης δικτάτορα Παπαδόπουλο. Αλλά περισσότερο μάλλον προς... κουτσαβάκη μοιάζει. Ψευτοπαλικαράς.

Καημένε Σαμαρά, είμαστε στο ΕΜΕΙΣ κι όχι στο ΕΓΩ!!!!

4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ - μια μαύρη επέτειος

4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ σήμερα. Θα μου πείτε, και τι έγινε;;;
Οι νεότεροι τουλάχιστον, ας μην παραλείπουν να διαβάζουν την ιστορία...
Για να καταλάβουν ότι τα σημερινά απολειφάδια της πολιτικής ζωής της χώρας δυστυχώς θα πουν τον δικό τους βρόμικο λόγο για την ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗς 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ και τον ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ...
Είναι από τις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας.
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ.
Αυτό μόνο.
ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!!!
Αλλά θα σκεφτεί κανείς την σημερινή κατάσταση που έχει αποχρώσεις παρόμοιες, εξευγενισμένες, αλλά σκληρές και απάνθρωπες.
Μην χάνουμε τον μπούσουλα.
Εθνικοσοσιαλισμοί και Χρυσαυγίτες κι άλλες παρόμοιες μπαρούφες δεν έχουν θέση στην Ελλάδα.
Στο χέρι μας είναι να υπερασπίσουμε τη Δημοκρατία...

ΣΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑΔΑ, ΣΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑΔΑ!!!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΗΤΣΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟ...

Στις 6 Αυγούστου, ημέρα Τρίτη, στις 9 το βράδυ, στην πλατεία Κουρούτας, εκεί θα είμαι, σε μια εκδήλωση για έναν μεγάλο συγγραφέα, τον ΜΗΤΣΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟ... που την οργάνωσαν ο Εμπορικός Σύλλογος Αμαλιάδας και το σωματείο "Παπαχριστοπούλειος Βιβλιοθήκη" Αμαλιάδας, με εμψυχώτρια την δημοσιογράφο ΕΛΕΝΗ ΣΚΑΒΔΗ...
Για να καταλάβετε ότι υπάρχουν ερεθίσματα για μια ζωή καλύτερη από αυτήν στην οποία θέλουν να μας μαντρώσουν οι κυβερνώντες.
Πάμε λοιπόν στην Αμαλιάδα για να θυμηθούμε τον αγαπημένο μας συγγραφέα, και να κουβεντιάσουμε για τη ζωή και το έργο του.
Δείτε καλά την ανακοίνωση!!!

Λαμπρή... αιώνια άνοιξη!!!!

Κάποτε το ένιωθα ότι οι περισσότεροι συνάνθρωποι την Μεγάλη Εβδομάδα έβρισκαν την ευκαιρία για μια κατάδυση στα βάθη του εσωτερικού τους κόσμου, ενός κόσμου που δεν έχει όρια ούτε γεωγραφικό στίγμα, αλλά είναι απέραντος... Ήταν πάντοτε η αφορμή για κάποιο πισωγύρισμα, τότε που όλα περιστρέφονταν, άλλοτε στενά και άλλοτε χαλαρά γύρω από την εκκλησία. Η έγνοια μας ήταν να σπρώξουμε τη μέρα για να έρθει γρήγορα το βράδυ και να πάμε στην ακολουθία που όριζε το εκκλησιαστικό τυπικό.

Και νιώθαμε όμορφα με όλα όσα ακούγαμε κάθε βράδυ, τους χτύπους της καμπάνας, τις μυρωδιές από το λιβάνι και τα κεριά που έλιωναν και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε αν πράγματι μπήκε μέσα ο Θεός, αφού παλεύαμε να κρατήσουμε ανοιχτές όλες τις θύρες των αισθήσεων. 

Δεν μπορώ να ξέρω, με τα χρόνια, αν τελικά ο Θεός αποκρίθηκε στο μόνιμο αίτημά μας κι έδωσε απαντήσεις στους υπερβατικούς καημούς μας.

Φυσικά, με τα χρόνια καταλάβαμε το πιο απλό: μετά τη ζωή είναι ο θάνατος!

Τώρα, μετά από τόσα χρόνια, με μπερδεμένες στο κρησφύγετο των αναμνήσεών μου τις εικόνες από τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση, βλέπω τον πατέρα μου να ψέλνει στην εκκλησία με την ωραία και δυνατή φωνή του, κι εμείς στριμωγμένοι ανάμεσα στον κόσμο που τότε πλημμύριζε τον ιερό χώρο, να ταξιδεύουμε στα μυστήρια και τις περιπέτειες του Ιησού.

Δεν είμαι σε θέση σήμερα να κρίνω τους συνανθρώπους μου.

Είναι αλήθεια ότι το βήμα όλων έχει συντονιστεί με τους ρυθμούς της εποχής η οποία είναι σκληρή και ανάλγητη. 

Ωστόσο, κάπου μέσα τους όλοι περίμεναν και περιμένουν πάντα το βράδυ της Ανάστασης για να σημάνει το χαρμόσυνο μήνυμα ότι η Λαμπρή είναι η αρχή της αιώνιας Άνοιξης! 

Δεν καταργούνται τα προβλήματα, δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας η κακία και η αδικία...

Όμως νιώθουμε όλοι ότι πρέπει να πιστέψουμε σε κοινούς στόχους και ουτοπίες, γιατί αυτός είναι ένας τρόπος να θεμελιώσουμε το πνεύμα της κοινότητας.

Να μην μείνουμε στα λόγια, τα οποία πάντοτε μονάχα την υποκρισία εξυπηρέτησαν.

Πρέπει να δεχτώ ότι οι σημερινοί νέοι είναι ευχαριστημένοι, σε γενικές γραμμές, με τον σημερινό τρόπο ζωής, ενώ οι παλαιότεροι εμφανίζονται επιφυλακτικοί, σκεπτικιστές και ανήσυχοι, διότι αναπόφευκτα κάνουν συγκρίσεις και ανακαλούν μορφές ζωής που ίσως δεν είχαν προσέξει και τώρα τις αξιολογούν...

Ξέρω πολύ καλά όμως ότι η γνώμη τους δυστυχώς δεν καταγράφεται γιατί μπαίνει  και εξουδετερώνεται στη μεροληψία της νοσταλγίας. Αλλά δεν μπορούν  να κάνουν κι αλλιώς και συμβιβάζονται με το πνεύμα της εποχής. Ποιο είναι αυτό το πνεύμα;; Μήπως ξέρω κι εγώ!!! Κάποτε υπήρξαν και κοσμοθεωρίες και προφήτες. Σήμερα;;; 

Μπορεί ο καταιγισμός των γεγονότων και της ανθρώπινης βλακείας να παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά του και όπως πάντα, και οι σημερινές γενιές θα αμφισβητήσουν τις παλιότερες. Το πνεύμα της αμφισβήτησης ζει, αλλά μπορεί να στοιχειοθετήσει από μόνο του βεβαιότητες; Μπορεί όμως κάποιος να υποδείξει λύσεις και να κάνει τον προφήτη;

Αυτό που μένει, κατά την ταπεινή γνώμη μου, είναι να ψάξουμε τους εαυτούς μας καλύτερα, να προετοιμαστούμε εσωτερικά, να ωριμάσουμε, κρατώντας την ψυχραιμία μας.

Το καταλαβαίνω περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι η κοινωνία μας δεν αντέχει τους λογοκόπους και τους κάθε λογής αγύρτες.

Τούτη η μέρα ας είναι μια μέρα καταλλαγής και ενδοσκόπησης.

Κι ακόμη κάτι: Μονάχα η ωριμότητα των πολιτών μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκείνες που είναι απαραίτητες για να περισωθεί η Δημοκρατία μας στην  αναμέτρησή της με τα ωκεάνια ανθρώπινα σύνολα της διαφθοράς, της αδικίας, του μίσους και της βλακείας...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

http://nikoslagadinos.blogspot.gr/